Christine

Ik ben geboren in 1965 en heb vanaf de wieg altijd shelties om mij heen gezien. Nooit in grote getale, want mijn moeder was gek op dit ras, maar vaderlief vond in eerste instantie 1 hondje wel genoeg. Pas later werd het aantal uitgebreid met meer shelties. 

Het fokken met de hondjes is alweer een aanmerkelijke tijd geleden. Vele nesten maakte ik van zeer nabij mee. Ik assisteerde bij de bevallingen, die niet allen even vlekkeloos verliepen. Maar altijd waren er weer prachtige pups. Een leven zonder honden kon ik mij niet voorstellen. 

Maar ja, hoe gaan die dingen? Een mens gaat studeren, geen leven om een hond te hebben. Er kwam wel een hele lieve tamme parkiet Max die overal naar toe mee reisde, echt een maatje! Ik ging het doktersvak in, een heerlijk vak maar druk, met veel nachtdienst en veel van huis. Ik trouwde met Oscar, ook een dokter en samen kregen we 3 heerlijke meiden: de tweeling Leonie en Cecile (1996) en onze 'eenling' Claire (1998). We woonden in een grachtenhuis in de binnenstad van Delft, niet echt een situatie om gemakkelijk hondjes te houden, zo dacht ik. Oscar, die wat jaartjes ouder is, stopte voortijds met werken om voor de meiden te gaan zorgen. Eigenlijk kon het dus wel, en toen ze groter werden ging het natuurlijk vreselijk kriebelen. 

Er kwam dus een hondje, een sheltie natuurlijk. Liefst wilde ik een blue merle teefje, ik ben altijd gek geweest op die kleurschakering. Maar niet zo maar te vinden. Kelsey kwam bij ons op 1 april 2006, een lief en kittig sable teefje van Louise Harteveld. En dat ging eigenlijk heel best op de gracht in Delft! Ze werd opgevoed door onze toenmalige poes, dus binnen de kortste keren had ze het kattenluik ontdekt en hipte ze er parmantig doorheen de tuin in. Dat maakte het zindelijk maken ook tot een makkie. De Delfste stadstuin bood precies wat 't hondjenodig had aan eigen uitlaatplek en zeer regelmatig, enkele malen per week, pakten we de auto en reden even naar 1 van de grote parken in de buurt, waar ze lekker los kon rennen. 

Een half jaar later ontving mijn moeder een mail van Christine Aaron van de Shelridge kennel in Engeland, dat ze een blue merle teefje had. Met foto's!! En dus was ik verkocht, die moest er komen! We gingen haar halen met auto en trein (tunnel). En zo kwam op 16 december 2006 Frosty in ons midden.