Nelly

Mijn moeders liefde voor honden stamt al uit haar vroege kinderjaren. Ooit opgegroeid met Samojeden - van die grote witte sledehonden, die ook als je ze op straat uitlaat denken dat ze een slede moeten voorttrekken, maar anderszins o zo lief - ging haar hart toch meer uit naar de herdershond. De Sheltie stal haar hart, maar wel in een tijd dat er nog maar nauwelijks aan te komen was. Omdat het niet zo maar lukte kwam er een Schotse Collie teefje, samen met een teefje uit hetzelfde nest voor haar moeder. De honden waren ontzettend leuk en lief, maar de maat was niet al te handzaam. 

Samojeed Katinka

Samojeed Queenie in Nelly's armen

Scarlet en Iris

Na de dood van de Schotse Collie kwam er het eerste sable sheltie-teefje, een Engels hondje met een prachtige stamboom, maar niet moeders mooiste. Ze kreeg de naam Monkey. Monkey werd helaas niet zo oud en via een actieve sheltiekenner Erik Henny in Rotterdam kwam er een tricolour teefje Pandy. Zij werd na 11 jaar opgevolgd door een mooie sable teef Shelly van Joke Boeff-Talsma. Een schat van een hond, waar wij als kinderen echt mee opgroeiden. 

Monkey als pup

Monkey later

En toen begon het fokkersbloed te kriebelen. Honden-vriendin Joke Boeff stond bij met raad en daad en er kwamen 5 nestjes van verschillende teefjes. Inmiddels was er een mooi tricolour teefje uit Engeland geimporteerd van Shelridge, genaamd Phyllis. Later kwam er ook nog Amy bij, een sable teefje uit een Amerikaanse lijn. En na de dood van deze 3 teefjes is er nu - ook al weer 6 1/2 jaar oud - weer een import sable teefje van Shelridge genaamd Honey.

Shelly

dochter Mandy

Philis

Amy